Lesen: %2Flu%2FBahai%2FVerschiddenes%2FMartyrerdoud vum Bab eng Geschicht











De MŠrtyrerdoud vum Bab
9. Juli 1850

HŽich an de Bierger, am Norden vu Persien, lŠit eng Festung, M‡kœ genannt. Do war de Bab gefaange gehalen. Et war esou batterkal, dass d'Wasser mat dem hie sŠi Gesiicht gewŠsch huet, op senger Haut zu Šisegen Dr‘pse gefruer ass. Nuets hat hie keng Luucht an hien huet dŽi laang Nuechten am Donkele verbruecht.
De Bab war gefaangen, obwuel hien naischt BŽises gemaach hat. All Mensch deen hie kannt huet war frou mat him, n‘mmen dŽi domm Leit net, dŽi dŽi gefaart hu si gŽingen hir Muecht verlŽieren. Si waren et och dŽi hien an d'Festung verbannt hunn. Sie hu gefaart dass d'Gewalt vu sengem Wuert gŽing dozou fŽieren dat si hier Muecht gŽinge verlŽieren. ãWann de Bab mol esou wŠit eweg ass a seng Fr‘nn hien net mŽi gesinn, da vergiesse sie hie best‘mmt ganz sŽier an da lauschtere sie eis er‘m no." Sie hunn awer ganz sŽier erkannt dass sie sech ganz schrecklech geiirt haten!
Net n‘mme seng Fr‘nn an UnhŠnger si ganz vill Deeg gereest ( dŽi ZŠit goufen et nach keng Autoen a keng Fliegeren, do sin d'Leit nach um Iesel geridden oder zu Fouss gaang) fir hien ze gesinn, nee och d'Leit dŽi um Bierg gewunnt hunn an dŽi him fir d'Žischt och net getraut hunn, hunn ugefaang frou mat him ze sinn! Hier HŠerzer hu sech verwandelt, sie ware wŽi Feier a Flam aus lauter LŽift zu him. All Mueres si si virun der Aarbecht bei d'Festung gaangen, hunn dohin gekuckt wou dem Bab sŠin GefŠngnis war, hunn zu him gebied an hunn him sŠi Sege gefrot.
Souguer sŠi GefŠgniswŠchter, deen am Ufank ganz streng mam Bab war, huet seng Meenung geŠnnert an hien huet de Pilger (Fr‘nn) erlabt hien ze besichen. Dat huet dem machtgieregen Kanzler vu Persien guer net gefall an hien huet veruerdnet dass de Bab an eng Festung wŠit eweg op Chihr’q sollt bruecht ginn.
Mais och do huet d'Begeechterung dŽi d'Leit him entgŽint bruecht hun net n™gel™ss! Hi gouf dun virun d'Gericht zu Tabriz geruff an as d™ vun den Gechtlechen verhŽiert. Sie wollten beweisen dat den Bab am Onrecht war an si wollten hien šffentlech bloussstellen. Sie h‰ten awer net aberechent dat d‰t dem Bab d'GelegenhŽt gin huet seng Botschaft virun allen Leit ze erklŠren! Hien gouf gefr™t:" W‰t as dein Usproch? Wien bass du iwerhaapt?" ã Ech sin, ech sin dŽn (Verheissenen) dŽn ugekennegt as!"
An obwuel se alleguer op dŽn dŽn schon esou laang vun allen Relionen ugekennegt as gew‰rt hun, an dŽn och Mohammed ugekennegt h‰t, hun sie hien net erkannt an sie hun hien dunn no Chihriq zreckbruecht.
Zu Tabriz huet dŽi Zeit Ž jonken Mann geliewt - Anis huet hien geheescht. Hien war vun ganzem Herzen frou mam Bab an hien huet sech naischt mŽi gewenscht wŽi n™ bei him ze sin.
Dem Anis seng Famill huet et mat der Angscht ze din kritt! Sie hun gemengt hien wier verreckt gin an sie hun hien am Haus agesp‰rt.. Den Anis war ganz verzweifelt. Awer dun as eppes ganz Wonnerbares geschitt: Den Anis h‰t den ganzen D‰g gebied an an der Nuecht as den Bab him erschengen. Hien huet dem Bab gel‰cht an s™t: ãFrŽ dech d'Stonn as n™ an dŠr ech an deser St‰t virun den Aan vun allen Leit erschoss wŠrt gin.... dech huen ech gewielt mat mir den Kelech vum MŠryrertum eidel ze maachen. Du kanns ganz secher sin dat d‰t Verspriechen d‰t ech dir elo gin hun an Erfellung wŠrt goen."
Den Bab huet dem Anis versprach dat hien mat him zesummen den MŠrtyrerdoud stierwn dŠrf, an den Anis war iwergl‘cklech doriwer.
W‰t as dˆt den MŠrtyrerdoud? An vierw‰t huet den Anis sech gefrŽt ze stierwen? D‰t heescht , fir Gott ze stierwen, fir den Gl‰wen un Gott sein Liewen ze opferen. An den Anis konnt sech naischt SchŽineres virstellen wŽi zesummen mam Bab fir Gott ze stierwen.
Net l‰ng n™ dem Anis sengem Dr‰m huet d'Regierung veruerdnet den Bab an all seng Frenn an UnhŠnger doud ze maachen. Den Bab hun sie aus sengem risong geholl an sie hun hien op Tabriz bruecht. D'ganz St‰t war an Opreegung an an den Stroossen huet et nemmen esou gewimmelt vun Leit. Virun der KasŠr wou sie den Bab hinbrengen wollten huet ee jonken Mann sech duerch d'Leit gedreckt huet sech virun den Bab op d'knŽien gehait an huet hien ugefleet hien net fortzeschecken - d‰t war den Anis.
ãStŽi op" huet den Bab ges™t, ãsief secher dass du bei mir bleiwen wŠrts..."
Den Anis an och vill aaner Babi sin gef‰ngen geholl gin an mat dem Bab an eng Zell bruecht gin.
An deser Nuecht war den Bab ganz glecklech. Hien huet mat sengen Frenn geschw‰t. Hien huet den Wonsch geŠussert vun engem Frend, an net vun engem Feind doud gemach ze gin. Awer seng Frenn waren frou mat him an sie hun net fŠrdeg bruecht hien doud ze maachen. Dem Anis seng LŽift awer war awer esou grouss dat hien dem Bab sein Wonsch wollt erfellen an hien huet sech berŽt erkŠrt den Bab doud ze maachen. Den Bab huet dem Anis sein Opfer net ugeholl. Hien h‰ hien jo erwielt fir mat him ze stierwen- dem Anis sein Dr‰m as an Erfellung gaangen!

DŽn aaneren Muergen - Den Bab war grad amgaang mat sengem SekretŠr de Siyyid Husayn ze schwŠtzen - huet en OffizŽier hien ofgeholl fir en zu engem VerhŽier ze brengen. Den OffizŽier huet den Bab ennerbrach well hien wollt net dat den Bab sein GesprŽich mat sengem SekretŠr sollt fŠrdeg maachen. ãKeng Muecht vun deser Welt kann mech roueg krŽien esou laang ech net alles ges™t hun wat ech wollt soen."
Den S‡m Khan, dŽn ieweschten OffizŽier vun den Zald™ten dŽi den Bab sollten erschŽissen war een heemlechen Frend vum Bab an wollt hien net doudmaachen. Hien huet den Bab gefr™t dat hien soll eppes maachen dass hien net braicht ze befehlen den Bab ze erschŽissen. Den Bab huet him geŠntwert : ã Maach dat w‰t's du ges™t kritt hues, an wanns du et Žierlech mengs dann kann Gott dir bestemmt hellefen."
10 000 Menschen hun um Haff vun der KasŠr gew‰rt. Op den Diech vun den Heiser sutzen se, fir ze gesinn wann den Bab ging erschoss gin. Den Bab an den Anis sin mat Seeler un een decken N™l deen an en Potteau ageschloen war festgebonnen gin . 750 Zald™ten stungen an drei Reien hannerteneen an hun zesummen op den Bab an den Anis geschoss. Den Damp vun den Gewierer huet suguer d'Sonn verstoppt an alles war daischter fir e puer Minutten. WŽi d'Dampwollek sech verzunn h‰ hun d'Leit hieren Aan net getraut! : Den Anis stung onverletzt bei der Mauer an den Bab war verschwonnen!
All Mensch huet no him gesicht. Sie konnten et net gleewen! N™ enger Zeit hun sie den Bab an senger Prisongszell eremfond. Hien war amgaang mat sengem SekretŠr sein GesprŽich fŠrdeg ze fŽieren, wŽi hien et ges™t h‰t! ã Ech h‰t nach eppes mat mengem SekretŠr fŠrdeg ze beschŠtzen, l™ sin mir fŠrdeg an dir kennt mech elo erschŽissen." S™t hien zum S‡m Khan. DŽn war esou erfŽiert dat hien sengen Zald™ten befall huet den Haff vun der KasŠr ze verloosen. An d‰t direkt! Hien huet ersprach niem™ls den Bab doudzemaachen, an wann hien selwer mam sengem eegenen Liewen dofir sollt bezuelen!
Du sinn aaner Zald™ten geruff ginn an den Bab an den Anis sinn eng zweeten KŽier festgebonnen gin. Dem Bab seng lŠscht Wieder un d'Leit dŽi d™ stungen n™zekucken, waren : ã DŽn D‰g wŠrt kommen wou dir mech erkennt, dŽn D‰g sin ech awer net mŽi bei iech !"
An dunn hun d'Zald™ten geschoss. Am selwechten Moment huet e ganz staarken Wand iwert d'St‰t gebloosen. E richtegen Stuerm! Den Himmel war schwarz wi an der Nuecht. D'Leit hun ganz schrecklech gefaart an sin an hier Heiser gerannt esou schnell sie nemmen konnten.
Mais et huet alles naischt gehollef. Sie hun net erkannt wŽi schrecklech d‰t war w‰t geschitt war: Den Bab, dŽn dŽn Gott hinnen gescheckt h‰t, war doud."
Vill vill Joeren mŽi spŽit as den Bab um Bierg Karmel an Israel begruewen ginn. An enges D‰gs wŠrt och dir eng PilgerrŽes an d'hellecht Land maachen an dŽn wonnerschŽinen Schrein vum Bab besichen goen. Hien strahlt metten an wonnerschŽienen GŠrt FrŽd an Muecht aus. Seng gellen Kuppel kuckt iwert d'Mier eraus dem Baha'u'llah sein Schrein zu Bahji.
Baha'u'llah an den Gottesbote, deen den Bab virausgesot huet, d'Herrlechkeet Gottes, fir dŽi hien de Wee beret huet.




1


Holy-Writings.com v2.7 (213613) © 2005 - 2021 Emanuel V. Towfigh & Peter Hoerster | Impressum | Change Interface Language: EN